Ik dacht dat ik perfect moest zijn…

100% perfect?

 

Dit voelt voor mij als een kwetsbaar momentje, maar toch wil ik het met jullie delen.

Het streven naar perfectie is wat veel vrouwen ten val brengt. Door (h)erkenning kunnen we elkaar helpen.

Wanneer je een praktijk hebt gericht op gezonde voeding en leefstijl, dan moet je toch zelf wel altijd gezond eten en er afgetraind uitzien toch? Dan mag je nooit iets ongezonds eten, vooral niet in het openbaar, nooit naar de MCDonalds met je kinderen of een patatje eten. Je moet altijd een constant gewicht hebben, altijd vrolijk zijn, goed slapen, uitgerust opstaan en veel sporten en bewegen.

Hoewel ik dat natuurlijk niet altijd kon waarmaken dacht ik wel dat dit van mij verwacht. Ik legde de lat vreselijk hoog voor mezelf en had het gevoel dat ik faalde. Verschrikkelijk vond ik het als ik een klant tegen kwam terwijl ik net met mijn gezin ergens zat te lunchen. “Wat zal ze wel niet denken?”.

Waarschijnlijk helemaal niets weet ik nu. Ook ik ben maar een mens en mijn eigen ervaringen en struggles maken het alleen maar persoonlijker en daardoor begrijp ik mijn klanten ook beter. En ook voor mij geldt de 80-20 regel. Ook ik mag weleens iets ongezonds eten, beweeg weleens te weinig en heb soms last van teveel prikkels en stress.

Ik heb altijd last gehad van mijn darmen en járenlang vezels geslikt met als gevolg dat mijn darmen behoorlijk lui zijn geworden. Dus dat is altijd een aandachtspunt. Wanneer ik teveel brood en/of lactose eet dan weet ik dat ik daar last van krijg.
Ik hoef weinig moeite te doen om aan te komen, vooral wanneer ik stress heb en slecht slaap. En wat blijkt? Zelfs wanneer ik 3 kilo zwaarder ben neemt men mij nog steeds serieus 🙂

Ik heb in 2018 een burn-out gehad en een paar maanden thuis gezeten. Mijn lat lag sky-high. Zowel thuis als op mijn toenmalige werk. Dat was voor mij een omslagpunt om mijn focus te verleggen naar mijn passie; gezonde voeding.

Inmiddels ligt mijn lat niet meer sky-high, maar high zou ik willen zeggen en ik streef ernaar om die lat nog iets te laten zakken. Ik plan vaker rustmomentjes in voor mezelf, ga regelmatig wandelen, spreek af met mensen die belangrijk voor me zijn, doe aan yoga en mediteer regelmatig. Ik ben dankbaar voor wat ik heb, voor mijn gezin, mijn huis, mijn praktijk en mijn vrienden en familie. En dat helpt!

De afgelopen jaren heb ik behoorlijk wat opleidingen gevolgd en ik zal me altijd blijven ontwikkelen en verdiepen. Want ik wil een goede therapeut zijn omdat ik er voldoening uit haal om mensen te helpen bij hun gezondheid. Alwetend zal ik (helaas?) nooit worden, maar ik zal me wel maximaal inzetten om mensen zo goed mogelijk te helpen.

Dus perfect ben ik zeker niet en dat zal ik ook nooit worden en het mooie is: dat hoeft dus ook helemaal niet 🙂